De gierenwandeling.
We waren in de regio omdat we vale gieren wilden spotten. Dus was het logisch dat we de Gorges de Jonte gingen opzoeken. Onze trip startte op de camping en liep via de Gorges du Tarn over naar Gorges de Jonte. Deze stevige wandeling van 14 km is niet te onderschatten. Als geoefende wandelaar hadden we ruim 5 uur nodig om hem volledig uit te wandelen. Uiteraard zitten de vele vergezichten en vliegende gieren hier voor wat tussen. Neem zeker voldoende water mee, de zon kan ongenadig zijn.
Via Le Rozier beklommen we Capluc, gezien de metalen trapjes is het uitkijkplatform moeilijk tot onmogelijk met de hond. Wij lieten die dan ook links liggen. Vandaar start een adembenemend parcours (goed aangeduid met gele symbolen) langs de gorges. Niet veel later vlogen gieren over, maar dit was pas het begin. De vele klimmetjes zijn zwaar maar iedere wandelaar kan deze best aan. Velen volgen het parcours tot aan het kruispunt van de Gorges de Jonte, om dan de zelfde weg terug te nemen. Tot dit punt kwamen we dan ook vele ander bezoekers tegen. Maar druk wordt het nooit. Tijd om van de omgeving te genieten en magische gieren is er in overvloed.
De namiddag was van een heel ander kaliber. Veel uitkijkplatformen, neem zeker de tijd om te kijken en foto’s te nemen. Diverse rotsformaties hebben een eigen naam zoals de paddestoel, de vase Chine, of vase de Sevres. Allemaal prachtwerk van de natuur. De paden rond deze attracties zijn echter minder mooi. Oppassen geblazen, los liggende keien, steile afdalingen zonder balustrade… kortom vast stevig schoeisel vereist. Let op, het natuurpark Cevennes is een nationaalpark. In tegenstelling tot andere nationale parken mogen honden aangelijnd wel binnen. Een vriendelijk boswachter maakten er ons attent op, want Firre loopt meestal vrij achter ons. Maar voor de steile afdalingen maak ik toch wel een uitzondering voor de veiligheid van beiden. Het einde van de tocht ligt terug in Le Rozier waar een frisse plaatselijk gebrouwen pint meer dan welkom is.
